Lymfoedeem
Lymfoedeem is een vochtophoping in de huid en diepere weefsels die ontstaat als er een beschadiging aanwezig is in het lymfesysteem. Hierdoor wordt weefselvocht onvoldoende afgevoerd en ontstaat er een zwelling (www.huidtherapie.nl). Deze beschadiging kan het gevolg zijn van onder andere het optreden van infecties, oncologische behandeling, huidziekten, trauma en overgewicht (Verdonk, 2011).
Lymfoedeem geeft naast toename van het volume ook klachten zoals pijn, een zeurend, stekend, brandend, doof, strak en/of moe gevoel. Lymfoedeem kan leiden tot functiebeperkingen, verminderende mobiliteit en een tragere wondgenezing (Besselink, 2013). Als lymfoedeem niet wordt behandeld, zullen het volume en de klachten toenemen. Daarnaast is er een verhoogd risico op infectie aanwezig.
Door het progressieve karakter van lymfoedeem en het risico op infecties is het belangrijk om lymfoedeem te behandelen. De behandeling van oedeem richt zich op het doen afnemen van het volume en eventuele verhardingen. Hierdoor wordt de kans op infectie verkleind, verminderen de klachten en worden ook beperkingen in het functioneren verminderd.
Veneus oedeem
Een andere vorm van oedeem is veneus oedeem. Dit is de meest voorkomende oorzaak van oedeem in de benen (Hobma, 2011). Eén op de acht mensen krijgt te maken met veneuze klachten. Veneus oedeem wordt veroorzaakt doordat de doorbloeding in de benen niet optimaal is.
Aders bevatten kleppen die bij sluiting er voor zorgen dat het bloed niet terug kan stromen. Bij veneus oedeem werken deze kleppen in de bloedvaten niet optimaal. Hierdoor ontstaat een terugstroom van het bloed in de benen en worden er verwijde aders gevormd. Deze verwijde aders zijn zichtbaar als spataderen.
Door de terugstroom van bloed en de druk in de aders ontstaat er een hoog aanbod van lymfevocht. Hierdoor ontstaat er overbelasting op de lymfevaten en dit heeft oedeem tot gevolg (Verdonk, 2011). Naast vochtophoping in de benen zijn zware vermoeide benen, soms gepaard met nachtelijke krampen, symptomen van een verslechterde werking van de bloedcirculatie. De behandeling van veneus oedeem richt zich op het herstellen van de bloedcirculatie.
Wonden
Een wond is een verbreking van de continuïteit van het weefsel die verschillende oorzaken kan hebben. Iedereen heeft wel eens een wond(je). Dit zijn wonden die snel genezen en worden acute wonden genoemd. Soms is er een verstoring in het genezingsproces en blijft de wond langer dan 10 dagen open. Dit wordt ook wel een chronische wond genoemd (klinion.nl). Een chronische wond heeft behandeling nodig om het genezingsproces te bevorderen. De huidtherapeut behandeld verschillende chronische wonden zoals open been, doorligwonden en diabetische voet.
Open been
Een open been is een chronische wond aan het onderbeen. Dit ontstaat door een stoornis in de bloedsomloop waardoor de wond slecht geneest. De wond blijft open en vochtig of juist korstig. Open been is een uiting van een gevorderd stadium van spataderen, ook wel chronische veneuze insufficiëntie genoemd. Dit is een aandoening waarbij de doorbloeding in de benen verstoord is. Een slechte doorbloeding heeft een negatieve invloed op het genezingsproces en dit heeft als gevolg dat het veel tijd kost voor de wond genezen is (huidtherapie.nl).
Doorligwonden
Doorligwonden, ook wel decubitus genoemd, is een beschadiging van de huid die ontstaat door druk, schuif- en wrijfkrachten. Hierdoor ontstaat er een verminderde bloedvoorziening. Waardoor er een zuurstof tekort optreedt in het weefsel. Decubitus ontstaat bij mensen die minder mobiel zijn, onvoldoende beweging hebben en vaak lang in dezelfde houding zitten of liggen (CBO richtlijn decubitus).
Diabetische voet
Een diabetische voet is een complicatie bij mensen met diabetes. Door diabetes kunnen zenuwen beschadigd raken. Door beschadiging van zenuwen is het gevoel in de benen verminderd en kan een beschadiging van de huid minder snel opgemerkt worden. Naast beschadiging van de zenuwen kunnen ook bloedvaatjes in de voeten en benen beschadigen. Door deze beschadiging is de doorbloeding in de benen slechter waardoor wondjes minder goed genezen (Diabetes fonds.nl).
Lipoedeem
Lipoedeem is een chronische aandoening van het vetweefsel in combinatie met vocht. Het woord lipoedeem betekend letterlijk ‘vetzwelling’. Lipoedeem komt meestal voor bij vrouwen en is vaak pas zichtbaar aan het eind van de puberteit. De aandoening komt vaak voor in de benen maar het kan ook voor komen in de armen.
Klachten die ontstaan als gevolg van lipoedeem zijn waarneembaar als een pijnlijk, gezwollen gevoel in de benen/armen. Hierbij hoort ook gevoeligheid voor druk van buitenaf, koud gevoel en het toenemen van oedeem (vasthouden van vocht) met name bij warmte. Lipoedeem kan leiden tot een bijkomend veneus of lymfoedeem door de druk op het vaatsysteem. Daarnaast geeft het een extra belasting op gewrichten, waardoor voet-, knie-, en heupklachten vaker voor komen dan bij mensen zonder lipoedeem.
littekens
Littekens kunnen ontstaan nadat de huid genezen is van een beschadiging. Er zijn verschillende soorten littekens: ‘gewone’ littekens, atrofisch litteken, hypertrofisch litteken en keloïd. Welk soort litteken na genezing ontstaat hangt af van het ‘trauma’ dat vooraf is gegaan.
Gewoon litteken
Een gewoon litteken ontstaat als een wondje normaal geneest. Dit soort litteken is zichtbaar als een streep. Deze streep kan licht of donker van kleur zijn.
Atrofisch litteken
Bij een atrofisch litteken ligt het litteken verzonken in de huid. Dit komt omdat bij dit soort littekens het weefsel onder het litteken verminderd is.
Hypertrofisch litteken
Bij een hypertrofisch litteken ligt het litteken verheven boven de huid. Dit komt doordat bij deze litteken vorm een teveel aan collageenweefsel is aangemaakt. De littekens zijn vaak rood tot lichtroze van kleur.
Keloïd
Een keloïd is een hypertrofisch litteken die buiten de grenzen van het oorspronkelijke wondgebied groeien. Deze plekken zijn zichtbaar als onregelmatige, abnormaal verdikte plekken.
Acne(littekens)
Acne is een huidaandoening van de talgklieren waar vrijwel iedereen, in verschillende mate, last van krijgt. Acne komt met name voor in de puberteit, maar ook na de puberteit kan acne actief zijn of zelfs op volwassen leeftijd ontstaan. De één krijgt enkele puistjes, bij de ander komt het in ergere mate voor. Acne komt vaak voor op het gezicht maar kan ook voor komen op de rug, schouders, hals en nek.
Acne is een ontsteking van de huid rond de talgklieren. De huid bevat veel talgklieren, ongeveer vijftien talgklieren per vierkante centimeter. De talgklieren produceren talg, dit is een huidsmeer. Talg heeft als functie het soepel houden van de huid, het beschermen tegen uitdroging en het tegen gaan van infectie door bacteriën en schimmels. Als er teveel talg wordt geproduceerd, kan de talg zich ophopen waardoor de uitvoergang van de talgklier verstopt raakt. Er ontstaan mee-eters, ook wel comedonen genoemd. Hierbij is er geen sprake van een ontsteking van de huid. Wanneer de talg ophoping toeneemt door verhoorning van de afvoergang van de talgklier, ontstaat er een vernauwing en kan de verstopte talgklier scheuren. Dit heeft een ontsteking van de huid als gevolg: pukkeltjes en puistjes. Bij een ernstigere ontsteking zullen er dikke, pijnlijke rode bobbels ontstaan, dit worden infiltraten genoemd.
Acnelittekens
Acne littekens kunnen ontstaan doordat ontstekingen zo heftig zijn dat de huid beschadigd raakt. Ook het krabbelen en zelf uitdrukken van ontstekingen brengt een risico op littekenvorming met zich mee. Littekens ten gevolge van acne zijn zichtbaar als kleine, ronde putjes. Ook wel het ‘putjes’-effect genoemd. Deze littekens zijn te verminderen met verschillende behandelingen.
Overbeharing
Er zijn twee verschillende vormen van overmatige haargroei: hypertrichose en hirsutisme.
Hypertrichose is overmatige haargroei op plaatsen waar normaal gesproken haargroei aanwezig is. Een voorbeeld hiervan is zichtbare langere, fijne haren op het gezicht en vaak is er een zwaardere beharing van de armen en benen.
Hirsutisme is een overmatige haargroei bij vrouwen op plaatsen waar normaal gesproken vooral bij mannen zichtbare haargroei aanwezig is. De haren zijn vaak dikker. Een voorbeeld hiervan is beharing van de snor en baard streek, borsthaar en haargroei op de buik.
Pigmentstoornissen
Pigmentstoornissen zijn onder te verdelen in een teveel aanmaak van pigment en het verdwijnen van pigment. We spreken van hyperpigmentatie en hypopigmentatie.
Hyperpigmentatie
Hyperpigmentatie ontstaat doordat er een teveel aan pigment wordt aangemaakt in de huid. Dit is zichtbaar als donkere verkleuringen. Pigment is een kleurstof die kleur geeft aan je haren, je huid en je ogen. Bij hyperpigmentatie wordt de pigment aanmaak gestimuleerd. Dit kan een gevolg zijn van hormoonveranderingen, stress, vochtgebrek of zonbeschadiging.
Hypopigmentatie
Hypopigmentatie heeft als kenmerk het verliezen van pigment. Hierdoor zijn er een lichte plekken aanwezig. Deze plekken kunnen ontstaan na bijvoorbeeld ontstekingen, infectie, eczeem, zweren, auto-immuunziekte en brandwonden.
Fibromen (steelwratten)
Fibromen worden ook wel steelwratten genoemd. Dit zijn goedaardige, kleine gezwellen van de huid. Meestal zijn fibromen huidkleurig tot lichtbruin en het aantal neemt in de loop van tijd toe. Hoe steelwratten ontstaan is onbekend. We kunnen onderscheid maken in weke fibromen en harde fibromen. Weke fibromen komen vaak voor in de hals, oksels, onder de borsten en in de liezen. Harde fibromen zijn harde ronde schijfjes en komen vaak voor op arm en benen.